Reakcje samatomotoryczne
Całość reakcji somatomotorycznych jest wówczas organizowana w łukach odruchów bezwarunkowych rdzenia oraz pnia aózgu (ssanie, połykanie,
ziewanie, oddychanie, kichanie, odruch rogówkowy, defekacja, mikcja, odruch Darwina, odruch Babińskiego itp.), a także przez gałkę bladą (krzyk, masowe ruchy ciała równocześnie rączkami i nóżkami). W tym okresie następuje też odruch pływania i naprzemienny odruch umieszczania stóp na podłożu.
Dopiero około trzeciego miesiąca życia, gdy procesy rozwoju tkanki nerwowej obejmują skorupę i jądro ogoniaste, zaczynają się pojawiać nowe odruchy. Zanika odruch pływania i przebierania stopami, a niemowlę zaczyna reagować na obojętne bodźce zewnętrzne. Na początku jest to reakcja wpatrywania się w nowy obiekt w otoczeniu. Później dołączają się nieskoordynowane „błędne” ruchy wywołane obecnością nowego przedmiotu. W pewnym momencie udaje się przypadkowo chwycić przedmiot (wzmocnienie) i zaczynają się kształtować ruchy wykazujące sprzężenie sensomotoryczne. (warunkowanie instrumentalne).
Później, około 68 miesiąca życia, powstają ruchy manipulacyjne i praksje, co jest związane z rozwojem kory mózgowej i dróg piramidowych.
Kora kontroluje pośrednio lub bezpośrednio wszystkie niższe poziomy. Z jej rozwojem wiąże się zdolność manipulacji oraz praksje, czyli złożone i uporządkowane ciągi reakcji odruchowych. Czynności te są organizowane w korze przez okolicę ruchową przy ważnym „intelektualizującym” udziale okolicy przedruchowej, obszarów kojarzeniowych i czuciowych.