Potencjaly wtorne

0
223

Potencjaly wtorne
Zadaniem potencjałów wtórnych jest utorowanie drogi asocjacjom stanowiącym podstawę spostrzegania, przypominania i uczenia.
Potencjały wywołane w układzie nieswoistym są rzutowane nie tylko w kierunku doktorowym, ale i na inne struktury. Stają się więc one podstawą zjawisk habituacji, dyshabituacji i zmian tonusu układu nerwowego.
Przez habituację rozumie się proces hamowania przewodzenia w drogach układów swoistych oraz hamowania odbioru impulsacji aferentnej w korze. Hamowanie takie może zachodzić już na pierwszej synapsie szlaku aferentnego. Habituacji podlegają wyłącznie powtarzające się bodźce, nie mające w danym momencie znaczenia biologicznego. Proces ten jest samoistny i odwracalny, Tym też różni się od adaptacji receptora. Zadaniem habituacji jest wyeliminowanie percepcji zbędnych,
nie niosących nowej informacji, bodźców. Dzięki temu możliwe jest ułatwione odbieranie ważnych bodźców, powstawanie skojarzeń i konsolidacja pamięci. Ponowne spostrzeganie uprzednio zhabituowanych obiektów nazywa się dyshabituacją.
Habituacja. dyshabituacja oraz torujące oddziaływanie potencjału wywołanego wtórnie na korę są podłożem uwagi. Jest to proces (stan) ułatwionego kojarzenia dzięki selektywnie torującemu działaniu układu nieswoistego na korę mózgu.
Działanie układu nieswoistej projekcji, przez wpływ na odpowiednie ośrodki nerwowe, przejawia się także różnym poziomem napięcia mięśniowego (np. w gniewie, etanie wzmożonej uwagi, jak również podczas odpoczynku, snu lub omdlenia).