Osrodki odruchow
Ośrodki odruchów tego poziomu działają na neurony końcowej wspólnej drogi poprzez szlaki siatkowo rdzeniowe, przedsionkowo rdzeniowe i oliwkowo rdzeniowe. Ośrodki te znajdują się jednak pod kontrolą wyższych pięter mózgowia. Od przewagi działania hamującego lub torującego, które pochodzi ze zstępującego układu siatkowatego, zależy stopień nasilenia odruchów rdzeniowych, a także ogólne napięcie mięśni ciała. Zjawisko to możemy zaobserwować w stanach wysokiego napięcia psychicznego (np. gniew), jak również w stanach obniżenia tego napięcia (spoczynek, sen, omdlenia).
Układ siatkowaty zstępujący współpracuje również z jądrami przedsionkowymi. Jądra te otrzymują z błędnika impulsację, która dotyczy położenia ciała w przestrzeni. Wynikiem wspólnego oddziaływania układu siatkowatego i jąder przedsionkowych na rdzeń jest właściwy rozdział napięcia pomiędzy mięśniami prostownikami a zginaczami zapewniający utrzymanie prawidłowej pozycji ciała. Przerwanie hamującego wpływu wyżej położonych ośrodków na układ siatkowaty i jądra przedsionka powoduje wystąpienie tzw. sztywności odmózdżeniowej. Zjawisko to można zaobserwować po eksperymentalnym przecięciu pnia mózgu pomiędzy jądrami przedsionkowymi a śródmózgowia. Następuje wtedy wzrost napięcia prostowników. Powyższa antygrawitacyjna reakcja ustępuje po zniszczeniu jąder przedsionka.