Najprostszy stosunkowo układ mają neurony należące do drogi odruchów dwuneuronowych, odruchów własnych mięśni. Włókna tych neuronów kończą się na poziomie wejścia do rdzenia lub w sąsiednim segmencie, tworząc synapsę (styk) z komórką motoryczną rogów przednich.
Druga, duża grupa wypustek neuronów obsługujących narządy czucia głębokiego związana jest z kolumną Clarka czyli jądrem grzbietowym rdzenia. Jądro to jest skupieniem kadłubów neuronowych, położonych w przyśrodkowej części podstawy rogów tylnych. Należące do tej grupy neuronów wypustki wniknąwszy do rogów tylnych rdzenia kończą się w tym jądrze, przekazując swoje impulsy skupionym tu komórkom. Neuryty tych ostatnich w dolnych piętrach rdzenia przechodzą do sznurów bocznych strony tej samej oraz strony przeciwnej, po czym układają się pod powierzchnią rdzenia, tworząc pasmo rdzeni o w o-m óżdżkowe brzuszne (tractus spino-cerebellaris ventra- lis). Pasmo to biegnie do rdzenia przedłużonego i nie tworząc już styków dociera przez ciało powrózkowate (corpus lestiiorme) do móżdżku.
W segmentach górnych układ neuronów jest podobny, lecz nieco prostszy. Wychodząc z kolumny Clarka włókna nie przechodzą na stronę przeciwną, lecz układają się tylko po tej samej stronie rdzenia w sznurach bocznych. Tworzą one pasmo rdzeń i o w o-m óżdżkowe grzbietowe (traclus spino-cerebeiiaris dorsalis). Oba pasma móżdżkowe przynoszą do móżdżku intormacje o stanie napięcia mięśni i ścięgien.
